Ξενοφών (430 π.Χ. - 354 π.Χ.)

Αγαπούσε τις αποδράσεις στην ύπαιθρο περισσότερο από τη φιλοσοφία

Το έργο του. Κατάλογος κειμένων.

Ο Ξενοφώντας υπήρξε μαθητής του Σωκράτη, αλλά, παρά τον απεριόριστο θαυμασμό και την αγάπη που έτρεφε προς τον δάσκαλό του, ο ίδιος αγαπούσε τις αποδράσεις στην ύπαιθρο... πολύ περισσότερο από τη φιλοσοφία.

Ο Ξενοφών αναζητούσε την περιπέτεια και τη δράση όπου μπορούσε να τη βρει. Στην αρχή σε κυνήγια στο Ποικίλο Ορος, στην Πάρνηθα, στον Κιθαιρώνα ή στους βάλτους του Μαραθώνα, ενώ αργότερα σε μακρινές εκστρατείες στα βάθη της Περσίας, όπου συνέδεσε το όνομά του με το εκπληκτικό πολεμικό χρονικό της «καθόδου των Μυρίων».

Εκπαίδευε μόνος του τα σκυλιά και τα άλογα που χρησιμοποιούσε στο κυνήγι, κατασκεύαζε μόνος τα δόρατά του, μελετούσε με εκπληκτική επιμονή και παρατηρητικότητα τη ζωή και τις συνήθειες των θηραμάτων που κυνηγούσε. Οταν εξαιτίας των πολεμικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων της εποχής εξορίστηκε γύρω στο 390 π.Χ. από την Αθήνα, οι Σπαρτιάτες του παραχώρησαν ένα κτήμα για να ζήσει στον Σκιλλούντα (περιοχή κοντά στην Ολυμπία της Ηλείας).

Σε αυτήν την περίοδο των 20 χρόνων που ζει στον Σκιλλούντα, συγγράφει -ανάμεσα σε άλλα έργα του- και τον περίφημο «Κυνηγετικό» του.

Είναι σημαντικό ότι ακόμα και στο έργο του Ξενοφώντα που γράφεται μία τόσο μακρινή εποχή, εμφανίζεται ένας κώδικας συμπεριφοράς για το κυνήγι που καθορίζει τη σχέση επιτρεπτού - ανεπίτρεπτου.

Ο Ξενοφώντας ταυτίζει μάλιστα τη λαθροθηρία με την κλοπή ενός συλλογικού αγαθού!

Απ' το Έθνος-Κυνήγι:

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Περί όπλων

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ορεινή Πέρδικα. Επιστ.ονομ: Alectoris graeca (αλεκτορίς, η ελληνική)

Γλωσσικά

Το πανέμορφο τούτο πτηνό έχει ένα αρκετά «δύσοσμο» όνομα. Κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη, η λέξη πέρδικα παράγεται από το το ρ. πέρδομαι (: πορδίζω, βδέω > βδελυρός), λόγω του θορύβου που προκαλούν τα φτερά της. Η ερμηνεία της λέξης μπορεί να είναι “η κλανιάρα” ο λαός μας, όμως, εδώ και χιλιάδες χρόνια, την αναφέρει στο λόγο του, είτε επειδή θέλει να αναφερθεί στην όμορφη γυναίκα : «καλώς την να την πέρδικα, που περπατάει λεβέντικα» ή την «περδικόστηθη», είτε επειδή αναφέρεται στην καλή υγεία: «σε δυο μέρες θα είσαι περδίκι», είτε αναφέρεται στο θάρρος του ανθρώπου: «το λέει η περδικούλα του».

Από τα Ελληνικά προέρχεται και η επιστημονική της ονομασία “Alectoris graeca”, ενώ στις περισσότερες γλώσσες φέρει τον προσδιορισμό “graeca” (: η ελληνική). Στα Ιταλικά ονομάζεται: cutornice, στα Αγγλικά: rock patridge, στα Γαλλικά: perdix bertavella, στα Γερμανικά: alpensteinhuhn, στα Ισπανικά: perdiz grieca, στα Ολλανδικά: europese steenpatrijz. Στα Ελληνικα, η αλεκτορίς, η ελληνική, αποκαλείται και ορεινή πέρδικα ή πέρδικα του βουνού ή μπαρταβέλλα, ή βουνίσια ή πετροπέρδικα. Οι Έλληνες είχαν, πάντα, μία ιδιαίτερη σχέση με το πτηνό, γι αυτό έδιναν το όνομα «Πέρδικα» στα χωριά τους (Αίγινα, Άρτα, Ιωάννινα, Θεσπρωτία). Απαντάται, ακόμα, ως όνομα χωριού το «Περδικόβρυση» (στην Αρκαδία, στη Φθιώτιδα, στη Μεσσηνία, στην Αιτωλοακαρνανία), αλλά και «Περδικόρραχη» (στην Άρτα), καθώς και «Περδικορράχη» (στα Τρίκαλα)

Αναφορές στα αρχαία κείμενα

Σύμφωνα με την παράδοση της αρχαιότητας, η πέρδικα ήταν μια ψυχρή και αναίσθητη γυναίκα. Μια μέρα, όπως κάθονταν δίπλα σε ένα πουρνάρι, είδε το μυθικό Δαίδαλο την στιγμή που έθαβε τον άμοιρο γιο του, τον Ίκαρο. Αντί να λυπηθεί για το δυστύχημα αυτό, όπως θα έκανε κάθε συμπονετικός άνθρωπος, άρχισε να ειρωνεύεται. Ο Θεός τότε οργίστηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί.

Το όριο

Οι αρχαίοι Έλληνες την είχαν σε ιδιαίτερη εκτίμηση και τη θεωρούσαν ως ένα από τα πιο εκλεπτυσμένα εδέσματα, που, μάλλον, απευθυνόταν στους πλούσιους Αθηναίους. Χαρακτηριστικό είναι το το δίστιχο του «Εμπόρου» του Διφίλου (Κoch II, 550) « Μα τον Δία, για μας δεν είναι δυνατόν να δούμε την πέρδικα και τη τσίχλα ούτε στον αέρα να πετάει» και υπονοεί «πόσο, μάλλον να τη φάμε». Στην αρχαιότητα ήταν αρκετά διαδεδομένα τα περδικοτροφεία με τις οικόσιτες πέρδικες και γινόταν διάκριση από τις λιβαδοπέρδικες (ατταγας). Στους Αχαρνεις, στ. 873, αναφέρεται ότι «Βοιωτός έμπορος φέρνει ατταγάς στην αγορά της Αθήνας από την ορνιθοτρόφο Κωπαΐδα». Αν και στα αρχαία κείμενα υπάρχουν αποσπάσματα που επαινούσαν τους «Αιγύπτιους ατταγάς».

Ο γιατρός Ορειβάσιος προτείνει να μαγειρεύεται μια μέρα μετά τη σφαγή για να είναι πιο μαλακό το κρέας της. Αξιόλογες συνταγές για τη μαγειρική της πέρδικας παρέχει και ο Ρωμαίος Απίκιος (di re coquinaria, VI) O Aριστοτέλης και ο Θεόφραστος υποστήριζαν ότι η πέρδικα παραλλάζει τη φωνή της. Γενικά, η πέρδικα εθεωρείτο πονηρό και πανούργο πτηνό. Γι αυτό ο Αριστοφάνης αποκαλεί ως «πέρδικα» κάποιον πανούργο και δόλιο έμπορο. Ακόμα και ο σοφιστής Αθήναιος (160 – 230μ.Χ., περ.) συμφωνεί για την πανουργία του πτηνού (Αθην., 388b). Τέλος, ο Αριστοφάνης (στους Όρνιθες) χαρακτηρίζει ως πέρδικες τους δειλους και άτιμους ανθρώπους.Την πονηριά της πέρδικας εξιστορεί και ο Αίσωπος σε ένα μύθο του: « Ένας κυνηγός που του πήγε αργά ένας επισκέπτης του, δεν είχε τι να τον φιλέψει και άρπαξε την ήμερη (τιθασσόν) πέρδικα του για να τη σφάξει. Το πουλί τον κατηγόρησε για αχαριστία, γιατί, ενώ είχε πολλές ωφέλειες απ αυτό, και του πρόδιδε τους ομοφύλους του καλώντας τους, αυτός ήθελε να το σφάξει. Και αυτός του λέει: «Μα γι αυτό θα σε σφάξω, γιατί δε λυπάσαι τους ομοφύλους σου» (Αισώπου Μύθοι, Τ. Βουρνά, εκδ. Τολίδη)

Αναφορές στην δημοτική και στη λόγια ποίηση

Ο Έλληνας, χιλιάδες χρόνια τώρα, έκανε επίκληση στην πέρδικα σε κάθε εκδήλωση της ζωής του. Η μίζερη παιδεία μας, όμως, μας κάνει να αναφερόμαστε σ΄αυτήν χωρίς ποτέ να την έχουμε δει ούτε σε φωτογραφία. Το πρώτο άκουσμα των Ελλήνων με την πέρδικα αρχίζει από τα βρεφικά νανουρίσματα:
«Κοιμάται ο ήλιος στα βουνά κι η πέρδικα στα χιόνια
και μένα η κορούλα μου στα καθαρά σεντόνια».

Στη συνέχεια, η πέρδικα συντρόφευε του Έλληνες στη χαρά και τη λύπη. Στη Μάνη, για παράδειγμα, τραγουδάνε:
« Τώρα την αυγή, τώρα η αυγή χαράζει,
τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια,
τώρα οι πέρδικες γλυκολαλούν και λένε».

Στην Κύπρο συντρόφευε τους ανθρώπους στη χαρά του γάμου και συμμετείχε στo γέλιο και το γλέντι τους
«Που κάτω στην τριανταφυλιάν
μια πέρτικά ΄χτισεν φουλιάν.
Μπαίννει τζαι βκαίννει τζαι γεννά
πασαλλοϊτικα αβκά».

Στη Θεσσαλία συμμετείχε στο παιχνίδι και τη χαρά του έρωτα :
«Κίνησα μια μέρα Τρίτη
πήγα στου παπά το σπίτι
βρήκα πέρδικα ψημένη
και την παπαδιά αλλαγμένη
Πιάνω βρέχω μία μπουκιά
και φιλώ την παπαδιά».

Στη Ρούμελη μεταμορφώνεται σε Διδαχό και δίνει κουράγιο στους ανθρώπους
«Μοιάσε της πετροπέρδικας,
της αηδονολαλούσας,
που κάνει δεκαχτώ πουλιά,
κανένα δεν αρνιέται.
Κι αν πέσει και πάρει ο αετός,
ένα από τα πουλιά της,
κάνει καιρό να πιεί νερό,
θολώνει και το πίνει» .

Το ίδιο και στην Κρήτη, στον Κρητικό, του Παντελή Πρεβελάκη
«Να ακούσω γερακιού φωνή και Φάλκο να λαλήσει
Να ακούσω και την πέρδικα να πετροκακαρήσει».

Το φτερό

Το πιο συγκινητικό ποίημα, πάντως, για την πέρδικα που έχω διαβάσει είναι ένα μακροσκελές ποίημα του Γεωργίου Ζαλοκώστα (1854), όπου μία πέρδικα θρηνεί το χαμό του περδικόπουλου
«Βόσκουν οι άλλες πέρδικες και λούζονται στο αυλάκι(...)
(...) Και ακούσθη ένα φτερούγισμα μια ταραχή μια αντάρα
Οπώχει το μονάκριβο έχει πικρή την τύχη
Σκούζει, χτυπιέται η πέρδικα με τρόμο με λαχτάρα
Και το ακριβό της σπαρταρά στου γερακιού το νύχι...

ορνιθολογικα

Επιστ. ονομασία : Alectoris graeca (αλεκτορίς, η ελληνική),
Τάξη: Galliformes (Ορνιθόμορφα), οικογένεια: Phasianidae (Φασιανιδών)

Έχει μήκος 30 – 35 εκ και βάρος 600- 900γρ. Είναι ενδημικό είδος (δεν αποδημεί) και είναι εδαφόβιο (σπάνια πετά, ενώ τρέχει πολύ γρήγορα). Το χαρακτηρίζει η κοινωνικότητα και γι αυτό ζει κατά ομάδες των 10 – 15 ατόμων, ενώ τον χειμώνα απαντώνται και ομάδες των 40 ατόμων. Είναι είδος μονογαμικό. Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο οι ομάδες διαλύονται και σχηματίζονται τα ζεύγη. Το θηλυκό φωλιάζει στο έδαφος κάτω από θάμνους ή σε κοιλότητες του εδάφους στρώνοντας ξερά φύλλα χόρτα και λίγα πούπουλα. Το Μάρτιο με Απρίλιο γεννά 10-15 αυγά και τα επωάζει 20-21 μέρες. Οι νεοσσοί βαδίζουν αμέσως και τους φροντίζουν και οι δύο γονείς. Τρέφεται κυρίως με φυτική τροφή και ελάχιστα με ζωική. Μαζί με την τροφή καταπίνει και χαλίκια που βοηθούν στο άλεσμα, αλλά γίνεται έτσι και πρόσληψη ασβεστίου.

Γιώργος Σωτ. Δαμιανός, 24 γράμματα

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Προγράμματα κυνηγίου Ελεγχόμενων Κυνηγετικών Περιοχών

	ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ Στρέμ. Δασαρχείο Τηλέφωνο Χάρτης    Αταλαντονήσι    1.850   Αταλάντης   22330-22268   Γιούρα   65.830   Σκοπέλου   24240-22202   Δίας Ηρακλείου   12.500   Ηρακλείου Κρήτης   2810-282776   Κόζιακας   464.000   Τρικάλων   24310-31269   Όσσα   290.000   Λαρίσης   2410-251501   Σαπιέντζα   8.500   Καλαμάτας   27210-20820   Ορεινή Σερρών   246.000   Σερρών   23210-46262   Παρνασσίδας   250.000   Άμφισσας   22650-79092

Προειδοποιήσεις για φόλες

Αντιμετώπιση της φόλας

Kινηθείτε εναντίον όσων δηλητηριάζουν ζώα

Εκπαίδευση στην άρνηση φόλας

Ενημερώστε με e-mail στο Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., είτε σκανάρονας την εικόνα δεξιά, ή μέσω της φόρμας επικοινωνίας.

ΤΟ "ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΩΝ ΖΩΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ"

Living National Treasures: Greece

Greece is home to several mammals found nowhere else including the Crete Spiny Mouse (Planet' Mammiferes), the Cretan Shrew (IUCN Red List), and an endemic subspecies:  the Cretan Wild Goat or Kri-kri (Wikipedia).  

Amphibians restricted to Greece include the Karpathos Lycian Salamander Lyciasalamandra helverseni (Amphibians and Reptiles of Europe), the Karpathos Water Frog Rana cerigensis (Tree of Life) and the Cretan Water Frog Rana (or Pelophylax) cretensis (Amphibians and Reptiles of Europe).

Reptiles unique to Greece include the Cyclades Blunt-nosed Viper Macrovipera schweizeri (ARKive), the Peloponnese Slow Worm Anguis cephalonnica (Amphibians and Reptiles of Europe), the Greek Rock Lizard Lacerta (or Hellenolacerta) graeca (Amphibians and Reptiles of Europe), the Skyros Wall Lizard Podarcis gaigeae (lacerta.de), the Greek Algyroides Algyroides moreoticus (Amphibians and Reptiles of Europe), and the Peloponnese Tortoise Testudo weissingeri (Turtles of the World).  The Cretan Wall Lizard Podarcis cretensis (ARKive) has recently been raised to a full species.

Freshwater fish known solely from Greece include the Greek Rudd Scardinius graecus (ittiofauna), the Daska Pseudophoxinus stymphalicus (ARKive), the Petropsaro Barbus euboicus (ittiofauna), Rutilus ylikiensis (ittiofauna), the Lake Volvi Shemaya Alburnus volviticus (ittiofauna), the Marathon Minnow Pelasgus marathonicus (ittiofauna), Tropidophoxinellus spartiaticus (tsamisaquarium.gr), Leuciscus (or Squalius) keadicus (FishBase), the Macedonia Shad Alosa macedonica (FishBase), the Hellenic Loach Cobitis hellenica (ittiofauna), a stickleback Pungitius hellenicus (FishBase), a goby Knipowitschia milleri (ittiofauna) and Aristotle’s Catfish Silurus aristotelis (ittiofauna).  Economidichthys pygmaeus is one of two species in an endemic genus of freshwater gobies (ittiofauna).

Butterflies unique to Greece include the Cretan Argus (Matt Rowling’s European Butterflies), the Cretan Small Heath (Matt Rowling’s European Butterflies), the Cretan Festoon (Tree of Life), the Taygetos Blue (leps.it), and the Chios Meadow Brown (leps.it).  Other endemic insects include the longhorned beetles Anaglyptus luteofasciatus (Cerambycidae) and Purpuricenus schurmanni (Cerambycidae), a cave cricket Dolichopoda paraskevi (zenas.gr), and two threatened dragonflies:  the Greek Goldenring (ARKive) and the Cretan Spectre (cretewww.com).  Land snails endemic to Crete include Albinaria hippolyti (Francisco Welter-Schultes), Helix godetiana (AnimalBase), Metafruticicola lecta (AnimalBase), and Lindbergia pseudoillyrica (zenas.gr).  Other endemic invertebrates include a jumping spider Pellenes moreana (Salticidae of the World), a cell spider Minotauria attemsi (zenas.gr),a scorpion Euscorpius naupliensis (Scorpion Files), and a woodlouse Schizidium perplexum (zenas.gr).  A family of ostracod crustaceans, the Kliellidae (Fauna Europaea), is known exclusively from Greece.

Among over 700 endemic vascular plants are the Dittany of Crete Origanum dictamnus (ARKive), Baker’s Tulip Tulipa bakeri (Paghat's Garden), a chamomile Anthemis glaberrima (CretaPlant), Cretan Zelkova Zelkova abelicea (ARKive), Crocus oreocreticus (ARKive), Cretan Ebony Ebenus cretica (west-crete.com), a milkwort Polygala helenae (ARKive), Fritillaria conica (Pacific Bulb Society), an orchid Ophrys lacaena (pharmanatur.com), the Cretan Peony Paeonia clusii (west-crete.com), a bellflower Campanula laciniata (west-crete.com), Nonea cesatiana (CalPhotos), and a bugloss Anchusa caespitosa (Greek Mountain Flora).  Endemic plant genera include Jankaea (Greek Mountain Flora), Hymenonema (flickr), Petromarula (Greek Mountain Flora), Ormosolenia (flickr), and Horstrissea (ARKive).

Greece is included in the Mediterranean Basin biodiversity hotspot (Biodiversity Hotspots).  Important terrestrial ecoregions for endemic species include the Crete Mediterranean Forests (WWF) and the Pindus Mountains Mixed Forests (WWF).  Important freshwater ecoregions include the Ionian Drainages (FEOW) and the Southeast Adriatic Drainages (FEOW).

Είδη που στο παρελθόν ανήκαν στα θηράματα της Ελληνικής επικράτειας. Όλα εξακολουθούν να είναι θηρεύσιμα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Στην Ελλάδα τα θηλαστικά κυνηγούνται μόνο σε κρατικές ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές, όπως ο Κότζιακας η νήσος Σαπιέντζα κ.α.

Δασικός Κώδικας

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

Κυνηγετικαί οργανώσεις

Άρθρο 266. –

1. Διά την σύστασιν κυνηγετικού συλλόγου απαιτείται η τήρησις των περί σωματείων κειμένων διατάξεων, η δε επωνυμία του δέον να είναι «Κυνηγετικός Σύλλογος» προστιθεμένης της ονομασίας της έδρας Δασαρχείου ή Νομαρχίας ή Επαρχείου.
2. Σκοπός τούτων είναι, αφ' ενός μεν η οργάνωσις των κυνηγών και η φίλαθλος κυνηγετική κατάρτισις και προαγωγή αυτών διά την αναγκαίαν πειθαρχίαν προς εφαρμογήν του παρόντος Κώδικος, αφ' ετέρου δε η συμβολή τούτων εις την προσπάθειαν της Πολιτείας διά την διατήρησιν, ανάπτυξιν και προστασίαν του Θηραματικού πλούτου της Χώρας. Αι κυνηγετικαί οργανώσεις οφείλουν να βοηθούν τας δασικάς αρχάς εις παν ζήτημα ενδιαφέρον την θήραν και το θήραμα και να παρέχουν εις αυτάς πάσαν αναγκαίαν πληροφορίαν και συνδρομήν.
3. Αι κυνηγετικαί οργανώσεις υπάγονται εις το Υπουργείον Γεωργίας, το οποίον ορίζεται ως ανωτέρα εποπτική αρχή.

Duck Dynasty
Η ομάδα που έκανε το κυνήγι και πάλι μόδα, στις ΗΠΑ

Ειδήσεις που αφορούν το κυνήγι και οι οποίες φθάνουν στο ευρύ κοινό, μέσω του τοπικού ή/και εθνικού τύπου.

Τα ζώα της πατρίδας μας. Κοντά μας.

Επαφές στενάχωρου τύπου και Το Άσπρο Βαν.

Προειδοποιήσεις για επιθέσεις λύκων

Στον Άγνωστο Κυνηγετικό Κύνα

ΙΩΑΝΝΙΝΑ=ΚΑΣΤΟΡΙΑ=ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΚΙΛΚΙΣ=ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ=ΔΡΑΜΑ=ΕΒΡΟΣ
ΦΘΙΩΤΙΔΑ=ΦΩΚΙΔΑ=ΒΟΙΩΤΙΑ=ΑΤΤΙΚΗ

Χάρτης με περιοχές που έχει αναφερθεί παρουσία λύκου ή επίθεση σε κυνηγόσκυλα ή παραγωγικά ζώα. Προφανώς ο χάρτης δεν είναι πλήρης. Αναφέρονται μόνο περιστατικά που έχουν πέσει στην αντίληψη μας.

Συμβάλλετε στην ενημέρωση του χάρτη αποστέλλοντας πληροφορίες για περιστατικά εμφάνισης ή επίθεσης λύκων. Συμβάλλετε έτσι στην προφύλαξη των συναδέλφων κυνηγών και σώζετε σκυλιά!

Ενημερώστε με e-mail στο Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., είτε σκανάρονας την εικόνα δεξιά, ή μέσω της φόρμας επικοινωνίας.