Οι πληθυσμοί και τα ενδιαιτήματα έπρεπε να είναι το πρώτο θέμα στις συζητήσεις και τις σκέψεις των κυνηγών λίγο πριν την έναρξη. Όχι η Ρυθμιστική!
Χαζεύοντας στο Διαδίκτυο, συνέχεια πέφτουν στο μάτι μου, σελίδες κυνηγετικών οργανώσεων και Δασικών Υπηρεσιών Αγγλόφωνων, κυρίως, χωρών. Σχεδόν όλες δίνουν εκτιμήσεις για τους θηραματικούς πληθυσμούς που αναμένεται να συναντήσουν οι κυνηγοί την επερχόμενη κυνηγετική περίοδο. Δίνουν επίσης αναφορές για τα πεπραγμένα της προηγούμενης περιόδου, τα έργα βελτίωσης βιοτόπων που έγιναν, γίνονται ή σχεδιάζεται να γίνουν, αλλά και οικονομικό απολογισμό για τις κυνηγετικές εισσφορές.
Ομολογώ πως με πιάνει μελαγχολία... Γιατί την ίδια περίοδο εδώ, οι κυνηγετικές συζητήσεις αφορούν τη Ρυθμιστική, αν ο Υπουργός είναι πράσινος ή κίτρινος και αν ο proedroskse πίνει αρκετά ούζα με εκπροσώπους της κυβέρνησης ώστε η Ρυθμιστική μην είναι χειρότερη απ' την περσινή. Και με πιάνει μια μελαγχολία... Γιατί πήραμε τη ζωή μας λάθος!
Δηλαδή όταν οι κυνηγοί σε άλλες μεριές του πλανήτη, ενημερώνονται για το πόσο καλή ή όχι προβλέπεται η κυνηγετική περίοδος, εμείς αγωνιούμε αν θα μπορέσουμε και φέτος να βγούμε με το όπλο στο χέρι τα ξημερώματα της 20ης Αυγούστου.
Αλλά τι θα βρούμε εκεί έξω; Φρόντισε κάποιος να μας πει υπεύθυνα; Το γνωρίζει η αρμόδια υπηρεσία; Γιατί πιστεύω πως αν το γνώριζε, δεν θα υπήρχε καν ανάγκη ύπαρξης ετήσιας Ρυθμιστικής. Διότι η Ρυθμιστική είναι η ευθεία αμφισβήτηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας ως προς την επάρκεια της Δασικής Υπηρεσίας. Η οποία αντί να λάβει μέτρα με τα οποία θα αποκαταστήσει την αξιοπιστία της, έχει πετάξει το μπαλάκι στις Κυνηγετικές Οργανώσεις και αρκείται έκτοτε στον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου που νίπτει κάθε χρόνο τας χείρας του.
Πότε χάθηκε η μπάλα;
Η Δασική Υπηρεσία τη δεκαετία του 50 φαίνεται ότι γνώριζε πολύ αναλυτικά πως διαχειριζόταν ο θηραματικός πλούτος της εποχής. Αυτό αποτυπώνεται στο ακόλουθο άρθρο των Κυνηγετικών Νέων του 1954.
Απ' τα «Κυνηγετικά Νέα» τεύχος Ιουνίου 1954, όπως αναδημοσιεύτηκε από την Κυνηγεσία και Κυνοφιλία
Πριν λίγες μέρες παρασύρθηκα σε μια συζήτηση στο υπουργείο Γεωργίας μεταξύ ανωτέρου δασικού υπαλλήλου, αρμόδιου στα θηρευτικά και ενός ξένου περιηγητή που ζητούσε να πληροφορηθεί για το κυνήγι στον τόπο μας, να επισκεφθεί τους αρχαιολογικούς θησαυρούς μας και να θαυμάσει τον καταγάλανο ουρανό μας και τις μαγευτικές ομορφιές της πατρίδας μας. Ήταν προφανώς και κυνηγός και μάλιστα από τους πιο φανατικούς και επωφελήθηκε του ταξιδιού του για να πλουτίσει τις γνώσεις του επί των κυνηγετικών ζητημάτων της χώρας μας.
Το ενδιαφέρον του ήταν ζωηρό, οι ερωτήσεις του άπειρες, αλλά και οι απαντήσεις που του δίνονταν ήταν πρόθυμες, κατατοπιστικές και εξαιρετικά λεπτομερείς. Έμεινε αρκετά ικανοποιημένος και συνεχώς σημείωνε στο καρνέ του όσα τον ενδιέφεραν. Πολλές από τις απαντήσεις, σε άγνωστα θέματα, νόμισα πως θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν και τους Έλληνες συναδέλφους και κράτησα και για εσάς τις σχετικές σημειώσεις που ακολουθούν.
ΤΑ ΕΥΓΕΝΗ ΘΗΡΑΜΑΤΑ
Ελάφια: Από τα ευγενή τριχωτά θηράματα, το μεγαλόπρεπο ελάφι σε λίγα κομμάτια απαντάται στη Μακεδονία. Η κατοχή και οι συνέπειές της, τα είχαν σχεδόν αφανίσει και τώρα μόλις που παρουσιάζονται μερικά ζευγάρια.
Στη Ρόδο υπάρχουν ελάφια πλατύκερα – πλατόνια – γύρω στα 500 κομμάτια, των οποίων όμως ο ρυθμός αναπαραγωγής είναι βραδύς, συνεπεία των ασθενειών που τα προσβάλλουν. Τα Ροδίτικα ελάφια με τα πλατειά διακλαδιζόμενα κέρατα ζυγίζουν στην πλήρη ανάπτυξή τους 70 και 80 οκάδες. Οι εκλεκτότερες ποικιλίες των ελαφιών αυτών του δάσους της Ρόδου, θα μεταφερθούν και θα εξαπολυθούν στους Εθνικούς Δρυμούς, με την προοπτική, ότι η ελεύθερη διαβίωσή τους στα αχανή δασωμένα φαράγγια και τα βαθύσκιωτα ρουμάνια του Ολύμπου και του Παρνασσού θα καλυτερεύσει ποσοτικά και ποιοτικά τη γενιά τους.
Αίγαγροι: Ο ιδιότυπος Κρητικός Αίγαγρος της Ίδης και των Λευκών Ορέων μέρα με τη μέρα σπανίζει και μόλις ελάχιστα κομμάτια έχουν απομείνει στις απάτητες βουνοκορφές. Στην Αντίμηλο διατηρείται και πολλαπλασιάζεται ικανοποιητικά ο επίσης ιδιότυπος αίγαγρος (capra picta). Στα Γιούρα των Βορείων Σποράδων διαβιούν περί τα 1000 άτομα αιγάγρων (capra Dorkas) που κυκλοφορούν σε κοπάδια και πολλαπλασιάζονται ευνοϊκά. Υπάρχει σκέψη να επιτραπεί το κυνήγι των αιγάγρων στο ερημονήσι αυτό, υπό ορισμένες αυστηρές προϋποθέσεις με ειδικές άδειες και επί καταβολή ποσού για κάθε αγριμικού.
Ο κοινός αίγαγρος (capella ruricapra) βρίσκεται σε ελάχιστες απόκρημνες τοποθεσίες της Ηπείρου και της Μακεδονίας σε ευάριθμα άτομα.
ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΊΑΣ ΤΩΝ ΘΗΡΑΜΑΤΩΝ
Για την προστασία και τον αναπολλαπλασιασμό των ενδημικών θηραμάτων ισχύουν τα εξής μέτρα: Επ’ αόριστον απαγόρευσης του κυνηγίου των ευγενών θηραμάτων, ελαφιού ζαρκαδιού, αιγάγρων και φασιανού. Απαγόρευση της θήρας των λοιπών ενδημικών κατά την περίοδο αναπαραγωγής τους.
Λειτουργούν επίσης 6 μόνιμα φυσικά πάρκα προστασίας και αναπαραγωγής θηραμάτων στον Όλυμπο, στον Παρνασσό, στην ερημόνησο Γιούρα των Σποράδων, την Αντιμήλο, καθώς και ένα εκτροφείο αιγάγρων και ζαρκαδιών στο ειδυλλιακό Αταλαντονήσι.
Ισχύουν 26 ημιμόνιμα καταφύγια προστασίας παντός θηράματος σε όλη τη χώρα, εκτάσεως 20 έως 30 χιλιάδων στρεμμάτων το καθένα και αορίστου χρονικής ισχύος. Επίσης ισχύουν 18 μεταβατικά καταφύγια κυνηγιού, χρονικής ισχύος μέχρι πέντε ετών. Προσέτι εις τας περιφερείας των περισσότερων Δασαρχείων, ισχύουν ειδικές αστυνομικές διατάξεις, προστασίας του λαγού και της πέρδικας.
Για την προστασία των θηραμάτων από τα επιβλαβή ισχύει επικήρυξή τους και αμοιβή σ’ όσους εξοντώνουν το λύκο, το τσακάλι, την αλεπού και τα κορακοειδή. Κατεβλήθηκαν υπό του Υπουργείου Γεωργίας για αμοιβές κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, τα κάτωθι ποσά:
Έτος 1950 -1951. Φονεύθηκαν 152 λύκοι, 3.017 τσακάλια, 8.498 αλεπούδες, 152 ασβοί και 7.1367 κορακοειδή. Πληρώθηκαν αμοιβές 1.388.760.000 δραχμές *
(Το περιοδικό ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΝΕΑ, Ιούνιος 1954 που ήταν δημοσιευμένο το άρθρο, κόστιζε 5.000 δρχ. Την ίδια χρονιά έγινε η «αφαίρεση» των μηδενικών και το τεύχος Νοεμβρίου 1942 το περιοδικό κόστιζε 5 δρχ.!).
Έτος 1951-1952. Φονεύθηκαν 357 λύκοι, 3.380 τσακάλια, 19.165 αλεπούδες, 747 ασβοί και 130.000 κορακοειδή και πληρώθηκαν 2.6004.500.000 δραχμές.
Έτος 1953 – 1954. Ο αριθμός των φονευθέντων επιβλαβών δεν αναφέρθη συνολικά μέχρι σήμερα. Πληρώθηκαν όμως μέχρι τον Μάιο 1954 αμοιβές 2.796.000.000 δρχ.
ΚΥΝΗΓΟΙ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ
Σε όλη τη χώρα λειτουργούν 255 Κυνηγετικά Σωματεία συνεργαζόμενα μετά του Υπουργείου Γεωργίας. Τα τελευταία 4 χρόνια όσοι έλαβαν άδεια κυνηγίου και τα χρήματα που εισπράχθηκαν έχουν ως εξής:
Έτος 1950-51. Έλαβαν άδεια θήρας 60.000 κυνηγοί και εισπράχθηκαν τέλη 2.816.224.000 δραχμές.
Έτος 1951-1952. Έλαβαν άδεια θήρας 63.000 κυνηγοί και εισπράχθηκαν τέλη 3.676.968.000 δραχμές.
Έτος 1952 – 53. Εξεδόθησαν 1858 γενικές και 66831 τοπικές άδειες θήρας σε 68.689 κυνηγούς 4.765.689.000 δρχ.
Έτος 1953-54. Ο συνολικός αριθμός όσων έλαβαν άδεια κατά την παραπάνω κυνηγετική περίοδο δεν είχε συγκεντρωθεί. Πάντως θα υπερβεί τους 70.000 κυνηγούς. Μέχρι τώρα από τα τέλη αδειών εισπράχθηκαν για την περίοδο αυτή, 5.570.322.000 δρχ.
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΩΝ ΘΗΡΑΜΑΤΩΝ
Από την κυνηγετική περίοδο 1952-53 όπου άρχισε να υπολογίζεται και να κρατείται στατιστική των φονευθέντων θηραμάτων, δηλώθηκαν από διάφορα Δασαρχεία ως φονευθέντα το έτος 1952-1953 τα κάτωθι θηράματα:
Λαγοί: 173.500
Αγριόχοιροι: 1.460
Πέρδικες (ορεινές και πεδινές) 239.000
Τρυγόνια 467.500
Άλλα περιστεροειδή 130.000
Ορτύκια 355.000
Μπεκάτσες 82.000
Ένυδρα 164.000
Τσίχλες 293.000
Κοτσύφια, συκοφάγοι 265.000
Οι αριθμοί αυτοί των θηραμάτων είναι επίσημα δηλωμένοι. Το κατά πόσο όμως είναι πραγματικοί, αυτό δεν μπορεί κανείς να το ξέρει. Πολλοί για λόγους γοήτρου δήλωναν ασφαλώς περισσότερα, αλλά και πολλοί άλλοι που φοβήθηκαν τη στατιστική, σαν είδος φυσιολογικής τσιμπίδας, απέφυγαν να δηλώσουν τον πραγματικό αριθμό των θηραμάτων που πέτυχαν.
Δυστυχώς έχουμε φτιάξει, με τις επιλογές μας, ένα κράτος το οποίο δεν είναι ικανό να διαχειριστεί τίποτα εκτός απ' την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία.
Σύμφωνα με τη Eurostat η μισή Ελλάδα είναι δάσος. Συγκεκριμένα το 51% της έκστασης της χώρας είναι δασικές εκτάσεις.
Και όμως δεν υπάρχει Υπουργείο Δασικού Πλούτου. Δεν υπάρχει Δασικό Σώμα. Δεν υπάρχει καν Γενική Γραμματεία Δασών στο ΥΠΑΠΕΝ!
Το αντικείμενο του δασικού πλούτου, είναι κατακερματισμένο σε δεκάδες διευθύνσεις και τμήματα του Υπουργείου. Αλλά για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα οι κατά τόπους Δασικές Υπηρεσίες ανήκουν πλέον στις Περιφέρειες, όχι στο ΥΠΑΠΕΝ.
Τόση απαξίωση για τη μισή χώρα!
Είδαμε πως η απαξίωση της Δ.Υ. οδήγησε στο βραχνά της Ρυθμιστικής. Προσωπικά είμαι πεπεισμένος πως ο μόνος λόγος που υπάρχει ακόμη ελεύθερο κυνήγι στην Ελλάδα είναι η Θηροφυλακή των Κ.Ο. Κι αυτό σημαίνει τη συσπείρωση των κυνηγών στους Κ. Συλλόγους τους.
Η εναλλακτική είναι να αλλάξει εκ βάθρων η Δημόσια Διοίκηση και συγκεκριμένα η Δ.Υ. Για ν' αλλάξει αυτό, πρέπει ν' αλλάξει ο τρόπος που εκλέγουμε τους αντιπροσώπους μας. Αν όμως μπορούμε ν' αλλάξουμε τον τρόπο που κυβερνάται η Ελλάδα, σίγουρα είναι πιο εύκολο και πιο απλό ν' αλλάξουμε ο'τι δεν μας αρέσει στις Κ.Ο. Όσο λοιπόν η χώρα μένει στην ίδια κατάσταση, η όποια εξασφάλιση της κυνηγετικής δραστηριότητας, έγκειται αποκλειστικά στις Κ.Ο. Δεν θα γίνει καλύτερο το κυνήγι, αλλά είναι η μόνη πιθανότητα που βλέπω να μείνει ελεύθερο. Ή αλλάζουμε τα μυαλά μας, ή όλοι στο μαντρί!