Επτάχρονα στο έλεος αντικυνηγετικής σχολικής προπαγάνδας
Είσαι κυνηγός και έχεις τα παιδιά σου στο Δημοτικό; Το ξέρεις ότι τα σχολικά βιβλία μιλούν ενάντια στο κυνήγι και το καταδικάζουν; Κι αυτό γίνεται με εγκεκριμένα και υποτίθεται «παιδαγωγικά» κείμενα που προσπαθούν να δημιουργήσουν οικολογικές ευαισθησίες στα παιδιά;
Στα πλοκάμια της αντικυνηγετικής υστερίας βρίσκονται εδώ και χρόνια χιλιάδες Ελληνόπουλα που φοιτούν σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία. Για πρώτη φορά στα χρονικά μια νόμιμη και ιστορική δραστηριότητα θίγεται ανοιχτά από τα σχολικά βιβλία, με τους συγγραφείς να «υπογράφουν» το μανιφέστο κατά του κυνηγιού. Στα βιβλία της Μελέτης Περιβάλλοντος της Β’, της Γ’ και της Δ’ Δημοτικού υπάρχουν διάσπαρτα και σαφή μηνύματα κατά του κυνηγιού που τουλάχιστον προβληματίζουν τα μικρά παιδιά για το αν οι γονείς, οι κηδεμόνες και οι συγγενείς τους είναι τέρατα της φύσεως!
«Το υπουργείο Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο κατάφερε να με κάνει στα μάτια του παιδιού μου έναν κοινό δολοφόνο. Με ποιο δικαίωμα ο δάσκαλος μου επιβάλλει να ντρέπομαι για την επιλογή μου να κυνηγώ, για μια δραστηριότητα που κληρονόμησα απ’ τον πατέρα, τον παππού και τον προπάππο μου; Ντροπή σας, κύριοι υπεύθυνοι, αυτής της ξεφτίλας!». Κουβέντες βαριές από έναν εξαγριωμένο γονέα.
Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που στα σχολικά βιβλία του Δημοτικού υπήρχαν όμορφες εικόνες της φύσης και ένας τσοπανάκος να βόσκει τα πρόβατά του. Πού και πού έβρισκες και κάποιον κυνηγό που έκανε τη βόλτα του με το κυνηγόσκυλό του στα καταπράσινα βουνά. Τώρα πια στα σχολικά βιβλία τη θέση του κυνηγού έχουν πάρει αντικυνηγετικές πινακίδες, ενώ η μόλυνση του δάσους, οι πυρκαγιές και οι κυνηγοί ταυτίζονται σε ένα παράλογο μίγμα. Ο παραλογισμός είναι προφανής, καθώς η σχολική αυθεντία μέσω αυτών των μηνυμάτων έρχεται σε σύγκρουση με μια νόμιμη και παραδοσιακή δραστηριότητα του γονιού-κυνηγού. Ο τελευταίος, χωρίς μάλλον να το γνωρίζει, περιγράφεται με μελανά χρώματα από το σχολικό βιβλίο, ενώ το παιδί του εκτίθεται σε μια τελείως αντιπαιδαγωγική σύγχυση (μεταξύ των προτύπων του). Φυσικά όποιο παιδί δεν γνωρίζει από κυνήγι, απλώς θα πειστεί για το «κακό του κυνηγιού», αποδοκιμάζοντας κατά πάσα πιθανότητα την κυνηγετική δραστηριότητα όταν μεγαλώσει, καθώς έτσι θα έχει μάθει στην πιο κρίσιμη ηλικία!
Μια συστηματική προπαγάνδα
Ας δούμε αναλυτικά πώς εξελίσσεται η αντικυνηγετική φιλοσοφία στα σχολικά βιβλία του Δημοτικού, κάτι που γίνεται τουλάχιστον από το 2006 (όταν κυκλοφόρησαν τα συγκεκριμένα βιβλία):
Β’ Δημοτικού: Στο Τετράδιο Εργασιών στην σελίδα 27 συναντάμε μια πολύ έξυπνη άσκηση με ταμπέλες για το τι πρέπει (ή δεν πρέπει) να κάνουμε για να σεβόμαστε το δάσος. Στην πρώτη σειρά βλέπουμε ολοκληρωμένη την άσκηση, όπου στις ταμπέλες υπάρχει η ζωγραφιά και μια λεζάντα - συμβουλή. Στη δεύτερη σειρά είναι ζωγραφισμένη η ταμπέλα αλλά λείπει η λεζάντα που το παιδί πρέπει να συμπληρώσει. Τι θα μπορούσε να γράψει κάτω από μια ταμπέλα με φωτιά; Ισως μόνο «Μην ανάβετε φωτιές στα δάση». Τι όμως μπορεί να ζωγραφίσει στην τρίτη σειρά με τις ταμπέλες πάνω απ’ τη λεζάντα «Απαγορεύεται το κυνήγι»; Ισως τον μπαμπά του ή και τη μαμά του με τις καραμπίνες και τα σκυλιά τους. Αυτομάτως δημιουργείται η σύγχυση στο παιδί ότι η δραστηριότητα των γονιών του είναι απαγορευμένη, λανθασμένη και ότι σίγουρα οι αγαπημένοι του άνθρωποι καταστρέφουν το δάσος, αφού «δεν το σέβονται».
Γ’ Δημοτικού: Στη σελίδα 30 του βιβλίου εργασιών της Μελέτης Περιβάλλοντος βρίσκουμε μια διαδραστική άσκηση που θα γίνει στο μάθημα. Ετσι σύμφωνα με το βιβλίο, ο δάσκαλος θα χωρίσει τα παιδιά σε ομάδες. Η μια ομάδα θα υποδύεται τα ζώα και τη ζωή τους που κυλά ήρεμα στη λίμνη. Δυο μαθητές θα υποδυθούν τους κυνηγούς, άλλος ένας μιμείται έναν περαστικό που πατά τις φωλιές και πετά σκουπίδια στο χώρο. Αλλος ένας κάνει το ποτάμι που κουβαλά με τα νερά τα σκουπίδια και τα ρίχνει στη λίμνη. Δηλαδή στο διαδραστικό παιχνίδι μέσα στην τάξη τα παιδιά καλούνται να ταυτίσουν τη μόλυνση του περιβάλλοντος, τον ανόητο που πατά φωλιές και πετά σκουπίδια με τον κυνηγό. Με αποτέλεσμα να έρχεται αντιμέτωπος ο έρημος γονιός-κυνηγός για δεύτερη συνεχόμενη σχολική χρονιά με το σχολείο του παιδιού και να προσπαθεί εκ νέου να το πείσει ότι δεν είναι ένας άξεστος κι αγροίκος.
Δ’ Δημοτικού: Στη συγκεκριμένη τάξη όταν το παιδί είναι πια 9 ετών και για δύο σχολικές χρονιές έχει «εκπαιδευθεί» για το «κακό κυνήγι», ξαφνικά γίνεται το θαύμα! Στο βιβλίο της Μελέτης Περιβάλλοντος στη σελίδα 65 αναφέρεται ότι «το παράνομο κυνήγι οδηγεί στην εξαφάνιση διαφόρων ζώων όπως είναι το ζαρκάδι, το ελάφι και το αγριογούρουνο». Οι συγγραφείς στο συγκεκριμένο σημείο είναι εν μέρει σωστοί, αφού όντως το παράνομο κυνήγι είναι ο εχθρός όχι μόνο της φύσης, του δάσους και των θηραμάτων, αλλά είναι και ο απόλυτος εχθρός του ίδιου του παραδοσιακού κυνηγιού. Πού έγκειται όμως το λάθος; Διεθνείς επιστημονικές μελέτες αναφέρουν πως το ενδημικό είδος που αναπαράγεται ταχύτατα και είναι δύσκολο οι πληθυσμοί του να υποστούν βλάβη (έστω και από το παράνομο κυνήγι) είναι ο αγριόχοιρος (Sus scrofa). Οπότε και εδώ, για τρίτη χρονιά ο κυνηγός-γονιός πρέπει να αντιπαρατεθεί με το σχολείο, προσπαθώντας να εξηγήσει στο παιδί του τι ακριβώς συμβαίνει.
Οσοι υπογράφουν τα παιδαγωγικά βιβλία σίγουρα δεν είναι άτομα άσχετα με το θέμα. Οι περισσότεροι είναι δάσκαλοι, καθηγητές πανεπιστημίων, φιλόλογοι και σχολικοί σύμβουλοι. Κατά την ταπεινή μας άποψη αυτοί οι άνθρωποι είναι υπέρ το δέον γνώστες της μοντέρνας παιδαγωγικής και του τρόπου διδασκαλίας στην εκάστοτε εκπαιδευτική βαθμίδα. Κι όμως, στους συγγραφείς αυτούς διαφεύγει όπως φαίνεται ότι το κυνήγι είναι μια νόμιμη δραστηριότητα, με τεράστια παράδοση στον ελληνικό χώρο, που γίνεται από τουλάχιστον 300.000 πολίτες, στην πλειονότητά τους γονείς. Και διαφεύγει επίσης η φιλοπεριβαλλοντική δράση των κυνηγών και των οργανώσεών τους, όπως και η διεθνής παραδοχή (και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης) ότι το ορθολογικό κυνήγι δεν είναι εχθρικό με το περιβάλλον. Αμέλεια, αφέλεια, προχειρότητα στη συγγραφή ή ιδεοληψία κατά του κυνηγιού; Τι ακριβώς να καταλογίσουμε;
Δάσκαλε, τι διδάσκεις;
Ο δάσκαλος κ. Δημήτρης Μεταξάς (κυνηγός και ο ίδιος) βρίσκεται τα τελευταία 11 χρόνια στις μαθητικές αίθουσες διδάσκοντας σε ένα δημοτικό σχολείο της επαρχίας. Αραγε, πώς νιώθει που είναι υποχρεωμένος να μεταφέρει στους μαθητές του τις ανακρίβειες των σχολικών βιβλίων;
«Ισως να μην είναι σωστό αυτό που κάνω, αλλά παίρνω θέση σε ό,τι γράφει το βιβλίο και σχολιάζω αρνητικά. Τα βιβλία όμως επιδέχονται κριτική, γιατί πολλοί απ’ τους συγγραφείς δεν έχουν μπει καν σε σχολικές αίθουσες και απ’ την άλλη δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ότι γράφουν βιβλία όχι μόνο για παιδιά των μεγαλουπόλεων αλλά και για παιδιά της επαρχίας που έχουν διαφορετικά βιώματα».
Ο συγκεκριμένος δάσκαλος έχει έρθει στη δύσκολη θέση από μαθητή του σε πιθανή ερώτηση τύπου «ο μπαμπάς μου, κύριε, που κυνηγά είναι δολοφόνος ή καταστρέφει τη φύση»; «Μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο ευτυχώς δεν έχει συμβεί. Ομως έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση που σιγά σιγά περνάει τη νοοτροπία ότι το κυνήγι ευθύνεται για όλα τα δεινά του περιβάλλοντος. Υπάρχει αντικυνηγετικό μένος».
Αν αρνηθεί ένα παιδάκι να κάνει την εργασία απ’ το τετράδιο εργασιών που μιλά κατά του πατέρα, του θείου ή του αδελφού του θα έχει πρόβλημα στον έλεγχό του και στον τελικό βαθμό του; Ο κ. Μεταξάς είναι κατηγορηματικός: «Ολοι κουβαλάμε μέσα μας ένα πλέγμα αξιών και λέμε ότι είμαστε ανοιχτόμυαλοι. Καλό είναι να έχουμε ανοιχτό μυαλό και στο θέμα του κυνηγιού και να μη δημιουργούμε πρόβλημα στα παιδιά των κυνηγών. Ευτυχώς το να αξιολογήσει κάποιος συνάδελφος αρνητικά ένα παιδί στις συγκεκριμένες εργασίες δεν είναι κάτι το σημαντικό για την επίδοσή του, αφού μπορεί η γενική εικόνα του να φανεί από τις εκατοντάδες εργασίες που γίνονται το σχολικό έτος μέσα στην τάξη και όχι από μια μεμονωμένη. Πάντως γεγονός είναι ότι αρκετοί συνάδελφοι έχουν διαμορφώσει αρνητική άποψη για το κυνήγι, χωρίς ουσιαστικά να το γνωρίζουν. Μετά από συζητήσεις δε με πάρα πολλούς συναδέλφους μου, κατάλαβα ότι τα συγκεκριμένα μαθήματα διδάσκονται με ιδιαίτερο στόμφο κατά του κυνηγιού».
Τελικά, όλοι οι δάσκαλοι γνωρίζουν την αλήθεια για τους κυνηγούς; «Οχι φυσικά. Πού να γνωρίζει για παράδειγμα ο δάσκαλος της Αθήνας ότι εμείς στην περιοχή μας έχουμε… πλημμύρα από αλεπούδες; Πλέον με το που μπαίνει σε κάποιο άρθρο ο πλαγιότιτλος “απειλούμενο είδος”, το μυαλό όλων πηγαίνει στο κυνήγι. Από πού κι ως πού είναι απειλούμενο είδος η αλεπού;».
Τι προτείνει ως δάσκαλος ότι πρέπει να γίνει για να μάθει όλος ο διδακτικός κόσμος την αλήθεια; «Πρέπει να γίνει διαμαρτυρία απ’ τις Κυνηγετικές Οργανώσεις εναντίον του υπουργείου Παιδείας, του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και της συγγραφικής ομάδας των βιβλίων. Οι συγγραφικές ομάδες έχουν αμειφθεί αδρά για να γράφουν πράγματα που δεν τα έχουν καν διασταυρώσει». Ο κ. Μεταξάς πιστεύει ότι κάτι τέτοιο είναι εσκεμμένο για να περιθωριοποιηθούν οι κυνηγοί; «Θεωρώ ότι αυτές οι θέσεις στο άμεσο μέλλον θα χρησιμοποιηθούν κατά των κυνηγών, χτυπώντας όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους ίδιους τους γονείς».
Οι κυνηγετικές οργανώσεις θα αντιδράσουν;
Μετά την αποκάλυψη του «Τύπος-Κυνήγι» για το πώς «προβάλλεται» το κυνήγι στα σχολικά βιβλία, θεωρούμε δεδομένο ότι πρέπει να ακολουθήσει μια κινητοποίηση όλης της κυνηγετικής οικογένειας και κυρίως των στελεχών της και ειδικά της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος. Είναι σημαντικό όχι μόνο να καταγγείλουν όλα όσα αποκαλύπτουμε αλλά και να διερευνήσουν σε πόσα άλλα σημεία των σχολικών βιβλίων τα παιδιά μας γίνονται θύματα αντικυνηγετικής προπαγάνδας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που όλοι οι γονείς- κυνηγοί που μίλησαν για το θέμα, μετά την αρχική έκπληξη, εξέφρασαν τη διάθεση τους να κινηθούν νομικά…
ΠΗΓΗ: Ελεύθερος Τύπος «Κυνήγι» Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010