Κρίνοντας απ' το αποτέλεσμα, μόνο ωφελημένοι θα βγούμε αν προσέξουμε τι λένε και κυρίως, τι κάνουν, οι κυνηγοί της Αμερικής
Πέρα απ' το γεγονός ότι ορισμένοι μύθοι σχετικά με τους πληθυσμούς φασιανού και ορτυκιών είναι διαδεδομένοι, η πίστη σε αυτούς αποπροσανατολίζει από ό, τι έχει πραγματικό αντίκτυπο στην αειφορία των πληθυσμών -τη δημιουργία και διαχείριση ενδιαιτημάτων. Εξετάζουμε λοιπόν προσεκτικά τέσσερις ευρέως διαδεδομένες πεποιθήσεις σχετικά με τα δημοφιλή θηράματα.
Μύθος: Η απελευθέρωση φασιανών μπορεί να αποκαταστήσει τους άγριους πληθυσμούς.
Κατάρρευση: Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου μισού του αιώνα, δαπανήθηκε ένα κολοσσιαίο ποσό χρημάτων για συμπληρωματικά προγράμματα εκτροφής από κρατικές και τοπικές κυβερνήσεις, κυνηγετικούς συλλόγους και ιδιώτες. Αναρίθμητες μελέτες έχουν αποδείξει ότι οι απελευθερωμένοι φασιανοί, ανεξάρτητα απ' την εποχή που απελευθερώνονται, αντιμετωπίζουν τεράστια δυσκολία στη δημιουργία και διατήρηση αυτοσυντηρούμενων πληθυσμών. Η μερίδα του λέοντος, περίπου το 90% των απωλειών, καταλήγει τροφή των αρπάγων. Ταυτόχρονα, οι άρπαγες εκπαιδεύονται στην ιδέα ότι οι φασιανοί είναι ο εύκολος στόχος.
Τ' απελευθερωμένα πουλιά μπορούν όντως να παρέχουν κυνηγετικές ευκαιρίες και είναι ένας καλός τρόπος για το ξεκίνημα νέων κυνηγών σε ελεγχόμενες συνθήκες. Επίσης είναι ιδιαίτερα χρήσιμα για την εκπαίδευση των σκύλων. Αλλά η ουσία παραμένει. Η απελευθέρωση φασιανών δεν έχει αποτέλεσμα όσον φορά την ενίσχυση των άγριων πληθυσμών. Μόνο η αντιμετώπιση του θεμελιώδους προβλήματος που ευθύνεται για τη μείωση των πληθυσμών -τη διαθεσιμότητα και ποιότητα των ενδιαιτημάτων- μπορεί να επιφέρει μια μακροπρόθεσμη θετική επίδραση στους πληθυσμούς του φασιανού.
Μύθος: Οι άρπαγες είναι ο κύριος λόγος που υπάρχουν λιγότεροι φασιανοί και ορτύκια.
Κατάρρευση: Όντως, οι αλεπούδες τρέφονται με φασιανούς και ορτύκια, και νυφίτσες, κουνάβια και καρακάξες είναι πιθανοί ένοχοι όσον αφορά τις επιδρομές στις φωλιές. Αλλά τα αρπακτικά ζώα δεν τρώνε οικότοπους, που είναι μακράν ο κυριότερος λόγος για τη μείωση των πληθυσμών του φασιανού. Υψηλές ετήσιες απώλειες απ' τα αρπακτικά ζώα δεν πρέπει να παρερμηνεύονται ότι σημαίνουν πως οι άρπαγες είναι υπεύθυνοι για τη μείωση του πληθυσμού μακροπρόθεσμα. Περιοχές με καλά ενδιαιτήματα συχνά διατηρούν ταυτόχρονα μεγάλο αριθμό φασιανών, καθώς και υψηλούς αριθμούς από πολλούς πιθανούς θηρευτές.
Ο αντίκτυπος των αρπάγων μεγεθύνεται και συχνά ενοχοποιούνται ως το κύριο πρόβλημα αφού έχει επιδεινωθεί η κατάσταση των ενδιαιτημάτων. Περιορίζοντας φασιανούς και ορτύκια σε όλο και μικρότερα αγροτεμάχια ενός ενδιαιτήματος, διευκολύνουμε αφάνταστα τη δουλειά ενός άρπαγα. Ευτυχώς, ενδιαιτήματα με καλό σχεδιασμό μπορούν να μειώσουν την αρπακτικότητα έως και 80%. Η προσθήκη και διαχείριση ενδιαιτημάτων, όχι μόνο δημιουργεί την τάση να υπάρξει μείωση στην επίπτωση των αρπάγων στις υπάρχουσες φωλιές, αλλά το μεγαλύτερο ενδιαίτημα κάνει πιθανό να αυξηθεί ο αριθμός των φωλιών και το σύνολο του πληθυσμού των θηραμάτων. Επιπλέον η διαχείριση του ενδιαιτήματος για τους φασιανούς και τα ορτύκια στοιχίζει μόνο ένα κλάσμα του κόστους άλλων εντατικών μεθόδων μείωσης των αρπάγων, οι οποίες έχουν απαγορευτικό κόστος σε ευρεία κλίμακα εφαρμογής.
Μύθος: Το κυνήγι βλάπτει τους πληθυσμούς του φασιανού.
Κατάρρευση: Εκτεταμένες έρευνες έχουν αποδείξει πως το κυνήγι έχει είτε μικρή ή καθόλου επίδραση στην αναπαραγωγή και τους πληθυσμούς του φασιανού. Αρσενικά και θηλυκά διακρίνονται πολύ εύκολα στις συνθήκες διεξαγωγής του κυνηγίου, και επειδή τα θηλυκά προστατεύονται σύμφωνα με τους κανονισμούς θήρας, οι φασιανοί διαχειρίζονται στην πραγματικότητα πολύ πιο συντηρητικά από πολλά άλλα θηράματα. Δεδομένου ότι τ' αρσενικά είναι πολυγαμικό -δηλαδή, θα ζευγαρώσουν με πολλαπλά θηλυκά- το κυνήγι στην πραγματικότητα αφαιρεί μόνο ένα "πλεόνασμα" αρσενικών, τα οποία δεν είναι απολύτως απαραίτητα για την αναπαραγωγή την επόμενη άνοιξη.
Το μεγαλύτερο μέρος της κάρπωσης φασιανών κατά την κυνηγετική περίοδο, θηρεύεται κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου της έναρξης, κάποιες φορές έως και το 50% της συνολικής κάρπωσης. Επιπλέον, η πλειοψηφία των κυνηγών φασιανός αναπτύσσουν τη μεγαλύτερη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων εβδομάδων της περιόδου. Λαμβάνοντας υπόψη τους παράγοντες αυτούς, οι φιλελεύθερες, μακρές κυνηγετικές περίοδοι, όπου επιτρέπεται η θήρευση μόνο των αρσενικών δεν βλάπτουν τους πληθυσμούς.
Μύθος: Το ενδιαίτημα δεν αποτελεί το κλειδί για υγιείς πληθυσμούς φασιανού και ορτυκιού.
Κατάρρευση: Δύο είναι οι παράγοντες που πάνω απ' όλα επηρεάζουν τους θηραματικούς πληθυσμούς: τα ενδιαιτήματα και οι καιρικές συνθήκες. Και ενώ δεν μπορούμε να ελέγξουμε τον καιρό, μπορούμε να επηρεάσουμε την ποσότητα και την ποιότητα των ενδιαιτημάτων. Τα ενδιαιτήματα είναι αυτά που υποστηρίζουν ισχυρούς και υγιείς πληθυσμούς φασιανού και ορτυκιών -αρκεί μόνο να παρατηρήσουμε πως η αύξηση των πληθυσμών του φασιανού στα τέλη της δεκαετίας του 1980, του 1990 και του 2000 συνέπεσε με την αύξηση των εκτάσεων του Conservation Reserve Program, και την επακόλουθη μείωση τους, όταν οι εκτάσεις αυτές μειώθηκαν. Ιστορικά, πάρα πολλά χρήματα έχουν δαπανηθεί στην προσπάθεια εκτροφής φασιανών και καταπολέμησης των αρπάγων. Αν αυτά τα χρήματα είχαν επενδυθεί στην αποκατάσταση ενδιαιτημάτων, φασιανοί, ορτύκια και άλλα άγρια πλάσματα θα είχαν πολλαπλά επωφεληθεί.