σμίκρυνση

Διατήρηση άγριας ζωής, προστασία, κυνήγι

Ποιος θέλει άδειους κυνηγότοπους; Ποιος αντέχει το δένδρο χωρίς μπεκάτσα ή τον κάμπο χωρίς ορτύκι; Μοιάζει με παραμυθιού κατάρα: "Θα περπατάς ατελείωτα, αλλά ποτέ δεν θα ξανακούσεις το λάλο της πέρδικας, το κελάηδημα του ορτυκιού, ούτε την απόδραση της μπεκάτσας".

Το ερασιτεχνικό κυνήγι είναι η μοναδική γραμμή άμυνας, απέναντι σ' αυτόν τον εφιάλτη. Ειδικά στην Ελλάδα. Που απ' τη μια πλευρά η Δασική Υπηρεσία προσποιείται πως προστατεύει την άγρια ζωή με απαγορεύσεις κυνηγίου "επί χάρτου". Δηλαδή περιορίζοντας τη μοναδική δραστηριότητα που την διατηρεί. Απ' την άλλη οι Φορείς Διαχείρισης εφαρμόζουν πολιτικές Ντίσνεϋ, και εκδίδουν δακρύβρεχτες ανακοινώσεις για τα υδρόβια που υποφέρουν απ' το κρύο και το κυνήγι που "βλάπτει τον οικοτουρισμό"... Προφανώς οι παρωπίδες τους δεν πρόκειται ποτέ να τους αφήσουν να δουν πως το μαζικότερο ρεύμα οικοτουρισμού, που υφίσταται πριν καν ανακαλυφθεί η λέξη, είναι στην Ελλάδα το κυνήγι. Και με την πολιτική τους προσπαθούν να το εξαφανίσουν.

Η αλήθεια είναι πως κανείς άλλος δεν θα προστατεύσει την άγρια ζωή στη θέση μας. Έχετε δει κάποιον άλλο, εκτός των Κυνηγετικών Οργανώσεων, να κάνει έργα βελτίωσης βιοτόπων; Οι ΜΚΟ ακολουθούν άλλο δρόμο. Αυτόν του εξοστρακισμού της ανθρώπινης παρουσίας, από την άγρια φύση. Και δεδομένου ότι "σώζουν" είδη επ' αμοιβή, τα βαφτίζουν όλα απειλούμενα. Όπου τους παίρνει. Το Δημόσιο νομιμοποιεί αυθαίρετα και γενικά ο μηχανισμός του, αναγκάζεται να ακολουθεί τις ψηφοθηρικές τάσεις του εκάστοτε πολιτικού του προϊστάμενου. Εν τέλει υπάρχει κάποιος άλλος με άμεσο συμφέρον από την εξασφάλιση υγιούς άγριας φύσης που να βάζει και το χέρι στην τσέπη χρόνος μπαίνει-χρόνος βγαίνει;

Χάθηκε η παιδεία με την ανακάλυψη του καταψύκτη;

Όταν η δική μας η γενιά, όπως και οι προηγούμενες, μυήθηκαν στο κυνήγι δεν υπήρχαν καταψύκτες. Οι μεγάλες τσάντες δεν είχαν κανένα νόημα. Το βουνό ήταν ο "καταψύκτης" μας.

Ίσως δεν είναι αργά να διδαχθούμε και 'μεις και οι επόμενες γενιές τη χρηστή χρήση του. Η μόνη ρεαλιστική προσέγγιση είναι μέσω των Κυνηγετικών Συλλόγων. Την Πολιτεία ξεχάστε την. Θα ανασύρει το "χαρτί" των μνημονίων για να μας δικαιολογήσει την απραξία της. Και οι Σύλλογοι είμαστε εμείς και η συμμετοχή μας. Αφού έχει αποδειχθεί πως πχ. όλοι οι υπουργοί Περιβάλλοντος με μοναδικό προσόν την ιδιότητα του φανατικού οικολόγου είναι αποτυχημένοι, γιατί ένας πρόεδρος ΚΣ να είναι επιτυχημένος με μοναδικό προσόν την ιδιότητα του φανατικού κυνηγού; Γίνεται κάποιος στρατηγός, μόνο και μόνο επειδή είναι ο καλύτερος σκοπευτής;

Αυτό αφορά εμάς, τα μέλη, και τον τρόπο που ψηφίζουμε, αλλά και τα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα, που πρέπει να επιβλέπουν την απαρέγκλιτη τήρηση των καταστατικών. Σύμφωνα μ' αυτά ο Κοσμήτορας είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος για την ανάπτυξη της παιδείας των μελών του Συλλόγου. Απ' αυτόν θα ξεκινήσουν οι δράσεις ώστε να εμπεδώσουν τα μέλη πως το κυνήγι έχει ένα και μοναδικό σκοπό: Να παραδώσει την άγρια ζωή σε καλύτερη κατάσταση στις μελλοντικές γενιές.

Αντί επιλόγου, δυο σκέψεις για τις φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα.

Πριν την έλευση του Internet, πόσοι θα έβλεπαν μια κυνηγετική φωτογραφία; 10; 20; 50; Είχε ποτέ διανοηθεί κάποιος κυνηγός να αναρτήσει τη φωτογραφία αυτή σε κοινή θέα στο Σύνταγμα ή στο Λευκό Πύργο; Δυστυχώς περίπου αυτό σημαίνει η ανάρτηση φωτογραφιών στο Facebook. Θα τονώσει κάποιος τον εγωισμό του με 200-300 "Μου αρέσει", αλλά είναι πολύ πιθανόν να την δει αναρτημένη σε άσχετο χώρο, όπου άσχετοι άνθρωποι θα τον βρίζουν και θα σχολιάζουν την απληστία της κυνηγετικής κοινότητας. Ας χαμηλώσουμε λίγο το εγώ μας. Ας αρκεστούμε στα 20 μπράβο των φυσικών μας φίλων, αντί τα 300 μπράβο και τις 1000 κατάρες των διαδικτυακών. Φίλων και εχθρών.

Και ας θυμόμαστε πάντα πως υπάρχουν και καραδοκούν κάποιοι "κυνηγετικοί" ιστότοποι, που θα αναρτήσουν τη φωτογραφία σας για να σας κουνήσουν το δάχτυλο. Σ' αυτήν την περίπτωση είναι βέβαιο πως η φωτογραφία σας θα καταλήξει σαν μίασμα σε αντικυνηγετικές αναρτήσεις.