Οι αντιφάσεις της αλληλεγγύης
Απαγορεύτηκε σε τυφλή κυρία με τον εκπαιδευμένο σκύλο-οδηγό της να παρακολουθήσει την προχθεσινή συναυλία για την Κεφαλονιά στο Badminton. Κι όμως, η πράξη αυτή είναι αντίθετη με τη νομοθεσία
Η συναυλία αλληλεγγύης για την Κεφαλονιά άρχισε κανονικά με μια καταπληκτική χορωδία στην υποδοχή και έναν εξαιρετικό Θάνο Μικρούτσικο γεμάτο ενέργεια να δίνει τον τόνο. Το κέφι έχει ανάψει, μαζί και η δίψα. Το μπαρ είναι στο φουαγιέ. Δυο-τρεις γρήγορες δρασκελιές και οι μπίρες είναι έτοιμες.
Πριν μπούμε στην αίθουσα βλέπουμε μια κυρία με τον σκύλο της (Λαμπραντόρ), είναι ολοφάνερο πως είναι τυφλή και ο σκύλος, ο ειδικά εκπαιδευμένος οδηγός της. Αφού μιλάμε μαζί της, μας εξηγεί πως ο υπεύθυνος του θεάτρου δεν της επέτρεψε την είσοδο. Αφού τον ενημερώσαμε ότι αυτό απαγορεύεται βάσει της νομοθεσίας –νόμος υπ’ αριθμόν 4235 άρθρο 46 και νόμος υπ’ αριθμόν 3868 άρθρο 16- η απάντηση που πήραμε από τον υπεύθυνο του Badminton ήταν πως «είναι σίγουρο πως θα διαμαρτυρόταν το κοινό»!
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Το οξύμωρο του σχήματος «Ενα τραγούδι για την Κεφαλονιά» μεταφράστηκε μπροστά μας σε «Μια πόρτα εξόδου για τους τυφλούς». Προς τιμήν του Διονύση Σαββόπουλου, αφού τον ενημερώσαμε, μάθαμε πως ζήτησε κι αυτός εξηγήσεις.
Το ζήτημα είναι σοβαρό και τίθεται ως εξής στη συγκεκριμένη περίπτωση: Θα πρέπει οι υπεύθυνοι για τη διοργάνωσης μιας συναυλίας αλληλεγγύης να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να βάζουν όρους; Είναι κατανοητό πως ένας επιχειρηματίας μετράει κεφάλια και άρα υπολογίζει πόσοι πελάτες του μπορεί να αγαπούν τα ζώα και πόσοι όχι. Ομως είναι πιο κατανοητό και αναγκαίο ένας συμπολίτης με προβλήματα αναπηρίας να έχει δυνατότητα να παρακολουθήσει μια συναυλία.
Ως κοινωνία νομίζουμε πως είναι απαραίτητο να μάθουμε να ζούμε μαζί ανεχόμενοι ο ένας τον άλλον. Αν ο καθένας μας δυσκολεύεται να αποδεχτεί δίπλα του την παρουσία του άλλου και του διαφορετικού, είτε αυτός είναι μετανάστης είτε δεν βλέπει ή δεν ακούει, είναι οροθετικός, ποιητής με κοστούμι ή στέλεχος με ποδήλατο, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να ανοίξουμε την πόρτα της ανθρωποφαγίας. Ποιος θα ήθελε κάτι τέτοιο; Ας σηκώσει το χέρι του!
Ας ξεκινήσουμε όλοι μας από τα απλά, τα καθημερινά, για να αποφύγουμε μια τέτοια προοπτική. Ετσι θα καταλάβουν κάποια στιγμή και οι κάθε λογής υπεύθυνοι πολιτιστικών χώρων να αντιμετωπίζουν τους φιλότεχνους ως ανθρώπους και όχι ως νούμερα εισιτηρίων. Θα πρέπει ως κοινωνία να ζήσουμε επιτέλους όλοι μαζί με όλα τα μέλη τα οποία την απαρτίζουν.
Στέφανος Νόλλας
διευθυντής τού «Αγονη Γραμμή Γόνιμη»
Ζωή Γερουλάνου
πρόεδρος του Κέντρου Σκύλοι-Οδηγοί Ελλάδος